هــــــــــــدف

منیزیم عنصری فلزی به رنگ سفید نقره ای است که در گروه 2 جدول

تناوبی قرار دارد . این عنصر در سال 1808توسط Humphrey Davy دانشمند

انگلیسی کشف گردید . از الکترولیز نمک کلرید منیزیم و همچنین از آب دریا

بدست می آید .


منیزیم و ترکیبات آن مدت زمان مدیدی است که شناخته شده هستند.

منیزیم هشتمین عنصر از نظر فراوانی در پوسته زمین به حساب می آید. این

عنصر در نهشته های عظیم در کانیهای مگنزیت ، دولومیت و دیگر کانیها

یافت می شود.

این عنصر از الکترولیز کلرید منیزیم ناشی از آبهای نمک دار، چاهها و آب

دریاها حاصل می شود.

منیزیم عنصری سبک به رنگ سفید نقره ای است این عنصر به راحتی در

درجه حرارت بالا می سوزد و شعله سفید رنگ و تابناکی در موقع سوختن

نمایان می کند.

موارد استفاده این عنصر شامل مواد محترقه و منفجره شامل بمبهای آتش

زا می باشد. حدود یک سوم ترکیبات آلومینیومی و آلیاژهای ضروری برای

هواپیماها و موشکها از این عنصر استفاده می شود. این عنصر دارای

خاصیت جوش خوردگی بهتر از آلومینیوم می باشد که برای عناصر آلیاژی

مورد استفاده قرارمی گیرد. همچنین برای تولید گرافیتها ی حلقه ای چدنی

کاربرد دارد.

همچنین این عنصر یک عامل کاهنده در تولید اورانیوم خالص و نمکهای فلزی

است. هیدروکسید، کلرید ، سولفات و سیترات منیزیم در دندانپزشکی

استفاده می شود. به علت اشتعال پذیری بالای این عنصر برای سوخت کوره

های کارخانه ها استفاده می شود.

ترکیبات آلی منیزیم نقش حیاتی در زندگی گیاهی و جانوری دارند. کلرفیل

گیاهان دارای منیزیم است.

به علت اشتعال پذیری بالای منیزیم موقع استفاده از این عنصر باید دقت لازم

را به عمل بیاوریم. در موقع سوختن منیزیم نباید از آب استفاده کرد.


اثرات منيزيم بر سلامتي انسان:

پودر منيزيم براي انسان خطرناک نميباشد و خواص سمي آن پايين ميباشد.

با تنفس منيزيم ممکن است ذرات حاصل از منيزيم باعث آسيب به مخاط

دهان و قسمتهاي فوقاني دستگاه تنفس ميشود. منيزيم باعث آسيبهاي

شديد در چشم ميشود. شعله حاصل از منيزيم تحت نام Welder's flash

ناميده ميشود شعله سفيد رنگ شديدي است که مشاهده آن بدون

استفاده از عينک باعث آسيب شديد چشها ميشود. دستگاه گوارش: بلع

مقدار قابل توجهي از پودر منيزيم باعث مسموميت شديد ميگردد.


تاکنون طعم منيزيم امتحان نشده است، اما به نظر ميرسد که سرطانزا

نباشد و به جنين آسيب نرساند. پرتودهي بخار اکسيد منيزيم باعث

سوختگي ميشود. جوشکاري و فلزات مذاب سبب بروز تب بخار فلز شده و

علائمي مانند، تب و لرز، استفراغ، تهوع و دردهاي عضلاني را به همراه دارد.

اين علائم بعد از 4 تا 12 ساعت پس از پرتودهي منيزيم بروز ميکند و تا 48

ساعت طول ميکشد. بخار اکسيد منيزيم از سوختن منيزيم بدست مي آيد.

خطرات فيزيکي: اگر منيزيم به شکل پودر يا ذره در محيط وجود داشته باشد

ممکن است با هوا وارد واکنش شود و انفجار اتفاق افتد. اين انفجار تحت نام

انفجار غبار يا Dust explosion شناخته شده است. در شرايط خشک ،

جابجايي ها، جريان هوا و ريختن منيزيم ميتواند خطرناک باشد.

خطر شيميايي: منيزيم در تماس با هوا يا محيط مرطوب خودبخود آتش

ميگيرد و بخارهاي سمي و آزاردهنده توليد ميکند. در اين حالت منيزيم با

اکسيدکننده هاي قوي به شدت واکنش ميدهد. همچنين منيزيم با بسياري

مواد به شدت وارد واکنش ميشود و خطر انفجار و آتش سوزي را به همراه

دارد. منيزيم با انواع اسيدها و آب واکنش داده و گاز قابل اشتعال هيدروژن را

تشکيل ميدهد و سبب خطر آتش سوزي و انفجار ميشود.

کمکهاي اوليه: در صورت تنفس منيزيم، هواي محيط را بايد تغيير داده و

امکان ورود هوا تازه را بايد فراهم کرد. در صورتي که منيزيم وارد چشم شود،

چشمها را بايد با آب شستشو داده و سپس به پزشک مراجعه کرد. در

صورتيکه پوست با منيزيم تماس پيدا کند محل برخورد با منيزيم را بايد با آب و

صابون شستشو داد و ذرات منيزيم را از آن خارج کرد. در صورتي که مقدار

قابل توجهي از منيزيم بلع شود، استفراغ نموده و سپس به پزشک مراجعه

کنيد.

پزشکان بايد توجه کنند که براي منيزيم هيچگونه روش درماني يا پادزهري

وجود ندارد. درمان بايد از روي علائمي که بيمار از خود نشان ميدهد، صورت

گيرد.

اثرات منيزيم بر محيط زيست:

از تاثير بخار اکسيد منيزيم بر محيط زيست اطلاعات اندکي در دست است.

اگر ساير پستانداران بخار اکسيد منيزيم را تنفس کنند، علائم مشابه علائم

انسان، از خود نشان ميدهند.

از لحاظ زيست محيطي، طيف بخار اکسيد منيزيم بين 0 تا 3 ميباشد اما

مقدار پذيرفته شده آن 0.8 است. عدد 3 بيانگر خطرات بسيار بالا براي محيط

زيست است و عدد 0 نماينده مقدار ناچيز منيزيم و پايين بودن ميزان خطر

است. عواملي که براي اين تقسيم بندي در نظر گرفته شده است شامل

سمي بودن ماده و يا نبود مسموميت، اندازه گيري توانايي ميزان فعاليت

ماده در محيط زيست و تجمع منيزيم در ارگانيسمهاي موجود زنده است.

به نظر ميرسد که پودر منيزيم براي محيط زيست خطرناک نميباشد. مقدار

منيزيمي که محيطهاي آبي ميتوانند تحمل کنند، 1000 ppm ميباشد.


خواص فیزیکی و شیمیایی عنصر منیزیم :
عدد اتمی: 12

جرم اتمی: 24.3050

نقطه ذوب C°650

نقطه جوشC°1090

شعاع اتمیÅ 1.72

رنگ: سفید نقره ای

حالت استاندارد: جامد دیامغناطیس

نام گروه: 2-قلیایی خاکی

انرژی یونیزاسیون Kj/mol 737.7

شکل الکترونی: 11s2 2s2p6 3s2

شعاع یونیÅ: 0.72

الکترونگاتیوی:1.31

حالت اکسیداسیون:2

گرمای فروپاشی: Kj/mol 8.954

گرمای تبخیر: Kj/mol:127.4 l

مقاومت الکتریکی: Ohm m 4.48

گرمای ویژه: J/g Ko 1.02

دوره تناوبی: 3

شماره سطح انرژی : 3

اولین انرژی : 2

دومین انرژی : 8

سومین انرژی : 2

شماره ایزوتوپ : 3


ایزوتوپ :

ایزوتوپ نیمه عمر

Mg-24 پایدار

Mg-25 پایدار

Mg-26 پایدار

Mg-27 9.45 دقیقه

Mg-28 21.0 ساعت


اشکال دیگر :

اکسید منیزیم MgO

هیدرید منیزیم MgH2

کلرید منیزیم MgCl2


منابع :

آب دریا و کانی مگنزیت


کاربرد :

در ساخت آلیاژهای مورد نیاز هواپیما ، موشک ، دوچرخه های

مسابقه و لوازمی که نیاز به فلز سبک دارند به کار می رود همچنین در کوره

های آجر پزی ، لامپ فلاش دوربین و ***** به کار می رود .


روش شناسایی :

AA:Flame Atomic Absorption Spectrometry

ICP:Inductively Coupled Plasma Spectrography

XRF:X-Ray Fluorescence Spectrometry

ES :Emission Spectrography

GR :Gravimetry

VOL:Volumetry